Een nieuw begin
28 mrt. 2015
🇲🇬
vanuit Madagaskar
Al weer een week voorbij. We lopen naar het einde van de field service. Nog acht weken te gaan en dan zit Madagascar 1 er op.
In juni gaat het schip voor acht weken naar Durban om onderhoud te doen aan het schip.
In augustus vaart het schip terug voor een 2e field service in Madagascar.
De afgelopen weken hebben we het erg druk gehad met onze patiënten.
Alle dagen waren vol met bezoeken aan nieuwe maar ook vertrouwde patiënten.
En hebben we ook moeilijke gesprekken gehad met mensen die we niet kunnen helpen.
Afgelopen week was voor mij een moeilijke week.
Maandag kwam er een familie, vader moeder en grootvader met een kleine jongen van 5 jaar naar ons toe.
Ze hadden meer dan 1000 km gereisd om naar het schip te komen. Hun laatste hoop voor de kleine jongen.
De jongen had een grote tumor in zijn gezicht en kon bijna niet meer eten en was zo moe.
Ze hadden op het nieuws gezien dat een man met een grote tumor was geholpen. En dachten dat er ook hulp was voor hun jongen.
Niet wetende dat de man een goedaardige tumor had en dit jongetje kanker.
De familie vertelde zijn verhaal dat het sinds zes maanden groeide en dat ze in de hoofdstad al behandeling hadden gehad. Maar de tumor weer groeide.
Wij moesten vertellen dat de dokters op ons schip hem niet kunnen opereren. Omdat de ziekte daardoor niet weg zou gaan.
Het zijn harde woorden om te spreken tegen mensen die de laatste hoop op Mercy ships hebben gezet.
Maar God is ook in lijden en zorgen dat staat in zijn woord. En dat kan ik met mijn team genoten de afgelopen maanden zo zien.
Hij verlaat niemand ongeneeslijk ziek of degene die de stap op het schip maakt om herstel te ontvangen.
Hij is met een ieder persoonlijk. De moeder van het jongetje wist het al diep in haar hart. Maar kon ons zeggen dat ze het aan God had gegeven. Het was oprecht en uit haar hart.
Dinsdag kwam er een man bij ons in het ziekenhuis met zijn zoontje van 1 dag oud.
Het jongetje is volmaakt compleet op een ding na. Een kleine breuk boven zijn neus waar een klein gedeelte van zijn hersenen uitstulpt zonder bescherming van vlies of huid.
Doordat er geen vlies om de uitstulping zit kunnen we hem niet opereren.
Dat nieuws kwamen we brengen in een klein dorpje net buiten Toamasina.
Wat een verdriet en tranen was er bij de moeder. Haar eerste kindje geen recht van leven.
We hebben ze opgedragen aan de Heer en uitgelegd dat zij een goede moeder is. En de vader en zei niets fout hebben gedaan. En dat in het verdriet God hen wil dragen.
Om dat te zeggen is geen doekje voor het bloeden. Het is oprecht verdrietig dat we niet kunnen helpen. En we voelen zo mee met dit verdriet.
Maar het is een waarheid dat er een God is die al het leed verdriet van deze gebroken wereld heeft gedragen.
Deze komende week mogen we dat bedenken. En met Pasen vieren.
Hij heeft het gedragen en we mogen weten dat Hij heeft geleden om ons lijden lichter te maken. En te weten dat er een eeuwig leven is met Hem als we ons hart aan hem geven.
Dat is een nieuw begin.
Een nieuw begin was er ook voor vijf vrouwen die behandeld zijn voor vvf.
Dit zijn vrouwen die door vaak een te lange bevalling incontinent zijn geworden van of urine en ook soms ontlasting.
Na de operatie als ze zijn genezen is er altijd een dress ceremonie. De vrouwen krijgen een heel nieuw outfit, hoed, jurk, sieraden. Omdat ze een nieuw leven krijgen.
Veel van die vrouwen worden verstoten van de gemeenschap omdat ze zo naar urine ruiken. Dag en nacht.
De operatie veranderd hun leven. Ze kunnen weer een normaal leven leiden.
Een vrouw had urine gelekt 30 jaar lang. Ze was zo dankbaar en blij. En het ontroerde mijn hart om dit feest mee te maken na onze droevige week.
Bedankt voor jullie gebed en support.
Liefs Yfke
Reacties
Reacties
28 mrt. 2015, 19:11
Bedankt Yfke, dyn wurden binne ek foar my opbeurend. Mar wat in leed, sa kinne we sjen dat ús lichaam net altyd volmaakt is. De geast dêr tsjinoer faak wol. Sterkte mei it helpen fan dy minsken en it bemoedigjen dêrfan. De Hear is mei jimme, dei oan dei draacht er jimme, mar ek ús. H. Gr. omke Pieter.
28 mrt. 2015, 19:31
Bedankt Yfke voor je indrukmakende ervaringen. En idd. God is er altijd bij in vreugde en verdriet. Fijn dat je dit met de patienten en collega's mag delen.
We wensen je ook gezegende Paasdagen toe en Gods zegen voor al je mooie, dankbare werk wat jullie doen. gr. ook van Rienk
01 apr. 2015, 15:04
Yfke,bedankt voor je indrukwekkende verhalen.
ontroerend.
Wij wensen ook jullie daar fijne paasdagen,dat we overal mogen vieren dat de Here is opgestaan uit de dood.
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!