Lieve lezer van mijn blog,

Vandaag is het een rustdag voor mij even niet van het schip en even bijtanken van de afgelopen week.

Afgelopen zaterdag is onze kleine Fabiano overleden, hij was net twee jaar oud. Maar was gehandicapt hij was niet volgroeid geboren en had maar vier vingertjes aan elke hand zijn teentjes waren niet volgroeid en hij kon niet normaal groeien. Ondanks dat hij twee jaar was weegde hij maar drie en een halve kilo.

Het team heeft meer dan een jaar Fabiano wekelijks of twee keer per week bezocht als het wat minder met hem ging. Zijn moeder is nog erg jong, ze was 16 toen Fabiano geboren werd. En vorig jaar tijdens de screening was ze in verwachting van haar tweede kindje. Fabiano zijn vader heeft hen verlaten nadat Fabiano geboren werd. En zijn moeder is nu met nieuwe man. Haar tweede kindje is een prachtige dochter van vijf maanden oud en gezond en wel. Het is een vreugde voor haar dat zij gezond en normaal is.

Fabiano's grootmoeder heeft zo'n liefdevol hart omdat zijn moeder nog zo jong is, was ze niet in staat en voor Fabiano te zorgen en haar dochtertje. Grootmoeder heeft haar familie in haar dorpje verlaten en is gaan zorgen voor Fabiano. Elk bezoek konden we zien dat ze Fabiano zo lief hadden. Hij zag er verzorgd en schoon uit. En ze volgden onze adviezen op hoe Fabiano te voeden zodat hij sterker kon worden.

Afgelopen maand ging het heel goed met hem. Hij groeide en werd langer en zag er beter uit.

Ons laatste bezoek met hem was zo speciaal. Oma zat trots met Fabiano op haar arm, hij had die week twee nieuwe tandjes gekregen. We hebben hem allemaal even bij ons op schoot gehad en we konden even met hem praten dat we zo trots waren dat hij zijn nieuwe tandjes had gekregen.

Fabiano lacht anders nooit, maar dit bezoek lachte hij zo lief en liet ons zijn tandjes zien.

Toen Georgine afgelopen zondag ons belde dat Fabiano was overleden wisten we waarom Fabiano voor het eerst zo lachte. Hij wilde ons vertellen dat hij naar een betere plek ging naar de Hemel waar hij voor altijd gezond zal zijn.

Het is erg verdrietig voor oma en zijn moeder Fabiano te missen. Ook zijn de familie relaties zo ingewikkeld. Fabiano's vader heeft geen contact meer met haar. En ook haar tweede man is afwezig. Hij is in vier maanden niet thuis geweest en stuurt sinds een maand geen geld meer naar hen toe.

We zagen de finaciele nood van Fabiano's moeder en oma, de begrafeins kosten zijn duur maar ook de huur van het huis, het eten. Het is altijd zo moeilijk voor ons als team waar we moeten instappen en wat voor bedrag je moet geven. De nood is zo groot en wat moet je geven? Het is nooit genoeg om in alles te voorzien. Ik was er erg bezorgd over en wist niet goed wat te doen. Zondag hebben we gebeden dat God wilde voorzien voor moeder en oma.

Maandag ochtend ging ik met een best bezwaard hart naar mijn kantoor. Maar lopend in het kantoor lag de oplossing al helemaal voor mij klaar. Een van onze crew members was naar huis gegaan en had het geld wat ze over had aan ons gegeven. Het was het bedarg wat we dachten te geven en daar lag het klaar. We konden het me een blij hart aan oma geven en ze was zo dankbaar voor de hulp die we gaven.

God is goed en trouw zelfs in de moeilijke omstandigheden van mensen. Hij is het die hen door dit lijden heen draagt. Wetende dat er altijd hoop is in Hem. Hij is het anker en de rots waar deze mensen op kunnen staan. In de meest moeilijke omstandigheden is hij nabij.

Bedankt voor het lezen.

Een goed weekend voor iedereen.

Liefs Yfke