Lieve Allemaal,

Het heeft weer even geduurd voordat ik weer een blog heb geschreven. Soms is het zo moeilijk te beschrijven het leven hier op het schip. Maar laat ik toch een poging doen weer een stukje te schrijven hoe ik mijn werk en leven hier kan doen.

Op dit moment heeft het palliatieve team nog 14 patienten. De meeste patienten bezoeken we wekelijks en sommigen twee keer per week.

Ben dankbaar te kunnen vertellen dat het kleine meisje Eugenie het heel goed mee gaat. Iedere week kunnen we zien dat ze groeit en sterker word. Toen we Eugenie voor de eerste keer zagen was ze 1.2 kilo. Vorige week zagen we haar en is ze indmiddel 3.2 kilo. Ze is een prachtig klein meisje. Als we eind mei weg gaan. Zal haar moeder ondersteuning krijgen van een lokale organisatie hier in Tamatave. Die haar helpen en leren hoe goed voor Eugenie te zorgen.

Ook gaat het goed met Jimmy. Zijn wond is genezen en het fysiotherapie team is hem aan het helpen een prothese voor zijn been te maken. Jimmy is zo dankbaar dat hij geen pijn meer heeft aan zijn been. En dat de stank van zijn wond is verdwenen. Iedere keer als we hem bezoeken. Verteld hij hoe dankbaar hij is dat hij deze kans heeft gekregen dat hij kan leven en weer een toekomst heeft.

Dat is een contrast met Therese zij is 32 jaar en heeft een kwaadaardige tumor in haar speekselklier. De tumor is aan de linkerkant van haar gezicht. Voor Therese moeten we iedere week zo'n anderhalf uur rijden om haar te kunnen zien. Ik ken Therese nu al meer dan een jaar en het is zo'n bijzondere gelovige en sterke vrouw. De afgelopen weken gaat Therese snel achteruit. Wekelijks zien we de tumor groeien aan de zijkant van haar gezicht en het maakt me soms echt bedroefd zo'n lijden te zien.

Maar in dat lijden is er een God die weet wat lijden is en is Hij het die mensen dan juist draagt. Daar is Therese een levende getuige van. Als we komen heeft ze een grote glimlach op haar gezicht en voor we beginnen te praten wil ze altijd samen bidden en dankt ze God dat Hij haar leven geeft. Ze laat haar tranen van bezorgdheid zien, geen tranen om haar zelf maar om haar kinderen. Therese heeft een rots vast vertrouwen dat God in het lijden is en dat Hij nooit boven verzoeking zal geven te dragen. In haar ogen en haar wezen kent ze God zo goed dat ze weet dat de Heer bij haar is en haar niet alleen laat.

Ze straalt als ze over Jezus verteld welke hulp Hij is voor haar. De tumor is zo zichtbaar maar het verdwijnt bijna als je haar hoop en vertrouwen in God ziet. Ik wou dat jullie met me mee konden dan konden jullie het met eigen ogen zien haar stralende gezicht.

Het is zo bemoedigend om dit werk te kunnen doen voor mensen als Therese, Eugenie en Jimmy, Simon en al de andere patienten die we in onze zorg hebben.

Ik kom met lege handen, er is geen medicijn of operatie die deze mensen het leven kunnen redden. Maar er is een redder die wonderen kan verrichten. En ons laat zien hoe kwetsbaar we zijn als mens en hoe veel groter Hij is. Dat is Pasen de Heer is waarlijk opgestaan!!

Met Hem mogen we leven in alle omstandigheden die het leven met zich mee brengt in gezondheid en ziekte in vreugde en verdriet. Als je aan Hem toevertrouwd is dat de beste plek waar je kunt zijn.

Lieve Groet van Yfke