Lieve vrienden en familie,

Bedankt voor weer even tijd te nemen om mijn blog te lezen. Vandaag zal ik jullie weer even mee laten kijken in een stukje van mijn leven met de AFRICA MERCY :)

Ons team heeft op dit moment zo'n 16 patienten waarvoor we moeten zorgen die we een of twee keer per week bezoeken. We hebben het best druk met deze zestien -patienten die ons iedere week steeds dichter bij ons hart komen te staan. Patienten waar we compassie voor voelen en soms tranen om huilen en toch ook vreugde mee kunnen delen.

De mensen hier in Benin zijn zeer gastvrij en het kostbaarste geschenk wat je hen kunt geven is tijd. Tijd om bij hen te zitten naar hen te luisteren en deel van hun familie te worden.

Vandaag wil ik jullie deel maken van ee gezin waar we wekelijks komen:

Het is een gezin van een jonge vrouw van 26 met borstkanker. Onze eerste ontmoeting met haar was tijdens de screening. Ze kwam samen met haar broer naar de screening met een tumor van haar borst en een open wond. Tijdens die ontmoeting komen we er achter dat ze 6 1/2 maanden in verwachting is en erg zwak en ziek is.

Ik vraag mij af samen met het team of het mogelijk is of ze de bevalling kan doorstaan en of het kindje kan worden voldragen en ze beide een bevalling kunnen overleven. Het lijkt allemaal zo onrechtvaardig dit enorme lijden te zien.

Ons eerste bezoek thuis breekt mijn hart. Haar moeder en broer zorgen liefdevol voor haar. En onze patiente stort haar hart met tranen bij ons uit. Ze is sinds Januari ziek en is naar verschillende ziekenhuizen geweest maar er is geen oplossing gekomen. Haar man is bij haar weg gelopen en ze heeft nog een prachtige dochter van vier jaar. Ze zegt dat ze haar dochter nog zo graag een broertje of zusje wil geven zodat ze niet alleen is. Ze is bang om de bevalling te doorstaan. Dat is haar grootste angst.

Als we terug zijn op het schip word er met het ons team en dokter overlegt. We willen graag wat doen dat is altijd onze eerste reactie,als je wat doet dan voelt dat toch nog een beetje dat je de controle hebt, en het geeft een beter gevoel dan helemaal niets doen. We denken er over na haar misschien naar het ziekenhuis te laten gaan en moeder en kind in te leiden.... en zien dan ook de consequenties die dat kan hebben. het gezin heeft helemaal geen financiele draagkracht voor een ander ziekenhuis bezoek, en wat als moeder of kind overlijd tijdens deze ingreep...

Ik worstel en bid en voel diep in mijn hart dat onze taak is hen te bezoeken, naar hen te luisteren, wondzorg te geven en moeder zo comfortabel mogelijk te maken. In mijn hart zegt een stem dat God voor de rest zal zorgen. Dat is geen gemakkelijke opdracht maar we gaan er voor samen als team en doen ons kleine deel en laten Hem het grote doen.

Dat grote gebeurd nadat onze patiente ongeveer 7 en een halve maand in verwachting is geweest. Word haar zoontje Wonder spontaan geboren.

Zonder enige complicatie van moeder of kind zet zij een gezonde zoon op de wereld. Mijn hart springt op van vreugde als ik het kleine kindje in mijn armen heb. Opnieuw zie ik de goedheid van mijn hemelse Vader door het lijden heen. De patiente heeft een gedaante wisseling ondergaan. Ze is zo dankbaar voor haar zoontje ondanks dat ze nog steeds lijd onder deze nare ziekte. Zij dankt God voor nieuw leven. Het jongetje is heel erg klein en weegt net 2 kilo wanneer het geboren word. Moeder kan het kind geen borstvoeding geven. Maar we willen hem zo graag een goede start geven. En ook daar word in voorzien. Een lieve crew member heeft extra donaties gekregen en wil graag een patient hier mee zegenen. Wekelijks kunnen we tot Wonder zes maanden is babymelk brengen wat een prachtig geschenk.

Afgelopen week waren we weer bij hen op bezoek en moeder maakt het onder omstandigheden redelijk wel. Ze krijgt goede wondzorg en voldoende pijn medicatie zodat ze zich iets beter voelt. En kleine Miracle weegt intussen ongeveer 3,5 kilo en is nu zes weken oud.

Zo zien we Gods trouw opnieuw en opnieuw in de levens van onze patienten. En danken God daarvoor.

Bedankt voor het lezen een goede week toegewenst.

Liefs Yfke