Soms gaan dingen anders dan je denkt

Lieve lezer van mijn blog,

Wat gaat de tijd snel. Al weer een nieuw weekend voor de boeg en is het einde van de maand al weer bijna inzicht. De afgelopen paar weken waren bewogen weken. Veranderingen binnen ons team nu Murielle is gaan studeren, zoeken naar een nieuwe verrtaler en nieuwe patienten die komen en gaan.

Misschien dat jullie vorig jaar nog kunnen herinneren dat we voor een vrouw hadden gebeden die geen kinderen kon krijgen voor tien jaar. En nu inmiddels een gezonde zoon heeft van al weer vier maanden oud.

Deze vrouw heeft een buurvrouw die ook geen kinderen kan krijgen. Annie is haar naam.

Annie had gehoord van haar vriendin/buurvrouw en vroeg ons afgelopen jaar ook haar te bezoeken. We komen sinds de zomer regelmatig bij haar langs om haar te bemoedigen en te troosten in de pijn van onvruchtbaar te zijn. Annie wilde zo graag een kind ondakns dat ze al wat ouder is en ze was op ons advies naar de dokter gegaan om te kijken wat er aan de hand was. De lokale dokter diagnostiseerde een cyste aan haar eierstok en stelde een operatie voor die Annie kreeg. Na de operatie bezochten we Annie ze had een grote buikwond en Annie begreep net als wij gezien haar leeftijd en operatie dat een kind krijgen menselijker wijs erg moeilijk zou zijn.

Haar hart was gebroken en we voelden haar verdriet in onze harten. Ik had geloof net als de andere keer dat God wonderen kan doen. Maar nu zag ik niet hoe dat zou kunnen......

Annie ging voor een poosje naar de country side om te herstellen van haar operatie en na onze kerst vakantie probeerden we haar weer te bezoeken. Op het bed lag een klein pakketje dekens en ik vroeg me af wat dat kon zijn.

Annie had een glimlach van oor tot oor en pakte het pakketje op. Daar in dat pakketje lag een hele kleine baby.....Eugenie. Eugenie was aan Annie gegeven op 24 december kerstavond. Ze weegde net een kilo. Ze hadden het van een familie gekregen die wisten dat zij geen kinderen konden krijgen en het kleine meisje aan hen toevertrouwd.

Eugenie is niet op een natuurlijke wijze geboren ze is een prematuur van zeven maanden oud die een abortus heeft overleeft. Toen de familie van haar zag dat ze nog leefde hebben ze het aan Annie gegeven. Toen we bij Annie op bezoek waren was ze ongeveer vier weken oud. Mijn hart was stil toen ik dit kleine hoopje mens in mijn armen had en ik dacht dat Gods plannen zoveel groter zijn dan die van mij.

Annie is moeder van een kleine dochter, haar man en zij hebben haar officieel geadopteerd. Ze zijn dankbaar en ze proberen zo goed mogelijk voor haar te zorgen. Maar ze zijn arm en kunnen geen goede babyvoeding betalen of extra zorg voor haar betalen. We helpen haar samen met een dietiste Eugenie in ieder geval een goede start te geven met speciale melk en juiste dosering. Voor degenen die bidden wil ik jullie gebed vragen voor dit gezin.

Mijn hart is bezorgd als ik aan dit kleine meisje denk, maar als ik zie dat ze zoveel liefde en aandacht krijgt van een moeder die dacht nooit een kind in haar armen te vertrouwen. Dan weet ik ook dat God uitkomst zal brengen in haar omstandigheden.

Goed nieuws is ervoor Jimmy, hij is opgenomen in het ziekenhuis en heeft een operatie ondergaan. Hij is blij en gezond en is aan het herstellen van de operatie. Helaas moest zijn been wel geamputeerd. Maar hij heeft geen pijn meer. Zijn wond aan zijn andere voet is ook aan het herstellen. We hopen en bidden dat er een mogelijkgheid zal zijn dat hij een prothese zal krijgen en de kans krijgt om weer in de maatschappij te functioneren.

Met Daniel gaat het goed. Afgelopen zaterdag hebben we zijn verjaardag gevierd we zijn nu beide weer 38 jaar. Hij is erg druk geweest met het onderhouden en verfen van het deck. Hij heeft de leiding over veertien dagwerkers en leert hen alle vaardigheden die hij de afgelopen jaren heeft opgedaan op het schip. Binnenkort krijgt hij het certifivaat voor able seaman waar hij hard voor heeft gewerkt.

Wens jullie allen een heel goed weekend.

Lieve Groet van Yfke

a little bit of everything

Today it is late January and tomorrow will be my birthday :)

Today I will celebrate it already with a few Dutch friends from the ship. We will eat a pastry on the beach. In the Netherlands that would be too cold to sit outside.

Tomorrow Daniel and I will celebrate my Birthday and also that we are engaged for one year.

We are busy making plans for the summer, but you hear more about that in a few months or so.

The month of January was a special month because not only our ship was in the port of Tamatave. But the Logos Hope's the largest bookstore ship of the world was here also for four weeks. It was special have both ships here. And share our experiences with each other. Logos Hope has a large book store with Christian literature but also other books. There are a lot of young people on the ship it was nice to get to know them a little more.

The people from the Netherlands on the ship are well represented. It is pleasant to drink tea together and talk Dutch. There are around 25 to 30 Dutch at this time onboard. And this week, there has also a Frisian lady arrived on board. We joke that we will soon take over the ship from the Americans ;).

The work is going well and we have a lot of patients who we could help this month. It is special how God leads our team always to the right people who need our help the most.

Because we meet so many people as we drive through town we often meet special cases.

The story of Jimmy, a young man of 28 years, is a special case I would like to share this with you and ask for prayer. Jimmy arrived three weeks ago at the screening site. We often get a referral from them because they know that the patient cannot be helped by us. Normally, we cannot operate patients with open wounds because it is too much risk of infection to other patients here in the hospital. Jimmy is the exception to the rule.

Jimmy has a wonderful smile and at first glance, a cheerful character, when you see him you will be happy. And give many smiles back to him. But when you hear Jimmy’s story your heart breaks.

Jimmy has not had an easy childhood he had a stepmother who did not like him very much.

By a punishment that she and his father gave his feet were burned when he was 13 years. Because of the burn his toes have contractures and he is not able to walk to well.

Jimmy is disowned by his family and lives on the street. In the night he guards a small furniture store on the market not far from the ship. In the day, he cannot be there because he has a large open wound for six years on his right leg which has been inflamed and infected. Because Jimmy's life condition is so bad and the wound is present for six years, the wound cannot heal in a natural way; the only possibility to help Jimmy is to amputate his leg. That is a very heavy operation for this young man. And in my heart I find it difficult to accept that this is his only salvation to continue to live.

But Jimmy is happy. When we could tell Jimmy that we could give him an operation, he was so happy and asked three times when the date of the operation would be.

Monday February 1st is his day. Then he will stay for quite a while on the ship. And we will give him all the love and care that we can give. We will help him with rehabilitation so that he will be able to walk on crutches.

For those who are praying, would you pray that Jimmy will receive not only physical healing but also special healing for his broken heart. And that after his rehabilitation we can find a place for him that he can live and have purpose in life again.

Thanks for all the encouraging messages on my last blog it is so nice to know that there are so many people who help me to keep doing this work.

Love from Yfke

Van alles wat

Het is eind januari en morgen ben ik jarig :)

Vandaag ga ik het al een beetje vieren met een paar nederlandse vriendinnen van het schip een gebakje eten aan het strand. In Nederland zou dat niet gaan :)

En morgen vier ik het samen met Daniel die heeft de middag vrij genomen en gaan we samen gezellig even de stad in. We vieren dan ook dat we samen 1 jaar zijn verloofd.

We zijn bezig met plannen te maken voor de zomer maar daar horen jullie binnen kort meer over.

De maand januari was een bijzondere maand omdat niet alleen ons schip hier in de haven van Tamatave lag. Maar ook de Logos Hope het grootste boeken en evengalistaie schip van de wereld hier vier weken was. Het was bijzonder om hier samen Hope en Healing te brengen en onze ervaringen op een schip te leven met elkaar te delen. De Logos Hope heeft een grote boeken winkel met christelijke lectuur maar ook andere boeken. Er zijn heel veel jonge mensen op het schip het was leuk kennis met ze te maken.

De Nederlanders hier op het schip zijn goed vertegenwoordigd. Het is gezellig om samen thee te drinken en even gezellig nederlands te kletsen. Er zijn rond de 25 a 30 nederlanders op het moment aan boord. En van de week is er ook nog een friese dame gearriveerd. De Americanen maken grapjes dat we straks het schip gaan overnemen.

Het werk gaat goed en we hebben weer veel patienten kunnen helpen deze maand. Het is bijzonder hoe God ons team telkens leid naar de juiste mensen die onze hulp het allermeest nodig hebben.

Omdat we zoveel mensen ontmoeten als we door de stad rijden hebben we vaak bijzonder gevallen die tussen de regels toch nog in aanmerking kunnen komen om een operatie te krijgen.

Het verhaal van Jimmy een jongeman van 28 jaar wil ik graag met jullie delen en gebed voor vragen. We kwamen Jimmy drie weken geleden tegen bij de screening site. Wij krijgen vaak een verwijzing van hen omdat men weet dat die patient niet door ons kan worden geholpen. Normaal opereren we mensen niet met open wonden omdat het teveel infectie gevaar is voor de andere patienten hier aan boor. Jimmy is uitzondering op de regel.

Jimmy heeft een prachtige glimlach en op het eerste gezicht een opgewekt karakter, als je hem ziet dan word je blij. Maar als je zijn verhaal hoort breekt je hart.

Jimmy had geen makkelijke jeugd en had een stiefmoeder die niet veel van hem hield. Door een straf die zij en zijn vader hem hebben gegeven zijn zijn beide voeten verbrand toen hij 13 jaar was en hebben zijn tenen daardoor cotracturen opgelopen (zijn tenen zijn helemaal krom gegroeid). Jimmy is verstoten door zijn familie en woont op straat. In de nacht bewaakt hij een kleine meubelzaak op de markt niet ver van het schip. Overdag kan hij daar niet zijn omdat hij sinds zes jaar een grote open wond heeft aan zijn rechterbeen heeft die onstoken en geinfecteerd is. Omdat Jimmy zijn levensconditie zo slecht is en de wond al zes jaar aanwezig is kan de wond niet meer genezen op een natuurlijk wijze, de enigste mogelijkheid om Jimmy te helpen is om zijn been te amputeren. Dat is een hele zware ingreep voor deze jongeman. En in mijn hart vind het moeilijk te verkroppen dat dit zijn enige redding is om verder te kunnen leven.

Maar Jimmy is blij. Toen we Jimmy mochten vertellen dat we hem konden opereren was hij blij en vroeg wel drie keer wanneer de datum van de operatie zou zijn. Maandag 1 februari is zijn grote dag. Dan zal hij voor de maanden dat het schip hier is alle zorg en liefde krijgen die de dokters en verpleegster kunnen geven. Helpen we hem met revalideren zodat hij op krukken zal kunnen lopen.

Voor degenen die mee willen bidden, zou je willen bidden dat Jimmy niet alleen lichamelijk genezing zal ontvangen maar ook vooral genezing van zijn gebroken hart. Dat we voor hem als hij gerevalideerd is een plekje voor hem kunnen zoeken waar hij weer aan het werk kan. En in ieder geval een doel mag hebben voor zijn leven.

Bedankt voor alle bemoedigende berichten op mijn laatste blog het is zo mooi dat er zoveel mensen zijn die mij helpen om dit werk te blijven doen.

Liefs van Yfke

Hij is onze hoop.

Lieve lezer van mijn blog,

Vandaag is het een rustdag voor mij even niet van het schip en even bijtanken van de afgelopen week.

Afgelopen zaterdag is onze kleine Fabiano overleden, hij was net twee jaar oud. Maar was gehandicapt hij was niet volgroeid geboren en had maar vier vingertjes aan elke hand zijn teentjes waren niet volgroeid en hij kon niet normaal groeien. Ondanks dat hij twee jaar was weegde hij maar drie en een halve kilo.

Het team heeft meer dan een jaar Fabiano wekelijks of twee keer per week bezocht als het wat minder met hem ging. Zijn moeder is nog erg jong, ze was 16 toen Fabiano geboren werd. En vorig jaar tijdens de screening was ze in verwachting van haar tweede kindje. Fabiano zijn vader heeft hen verlaten nadat Fabiano geboren werd. En zijn moeder is nu met nieuwe man. Haar tweede kindje is een prachtige dochter van vijf maanden oud en gezond en wel. Het is een vreugde voor haar dat zij gezond en normaal is.

Fabiano's grootmoeder heeft zo'n liefdevol hart omdat zijn moeder nog zo jong is, was ze niet in staat en voor Fabiano te zorgen en haar dochtertje. Grootmoeder heeft haar familie in haar dorpje verlaten en is gaan zorgen voor Fabiano. Elk bezoek konden we zien dat ze Fabiano zo lief hadden. Hij zag er verzorgd en schoon uit. En ze volgden onze adviezen op hoe Fabiano te voeden zodat hij sterker kon worden.

Afgelopen maand ging het heel goed met hem. Hij groeide en werd langer en zag er beter uit.

Ons laatste bezoek met hem was zo speciaal. Oma zat trots met Fabiano op haar arm, hij had die week twee nieuwe tandjes gekregen. We hebben hem allemaal even bij ons op schoot gehad en we konden even met hem praten dat we zo trots waren dat hij zijn nieuwe tandjes had gekregen.

Fabiano lacht anders nooit, maar dit bezoek lachte hij zo lief en liet ons zijn tandjes zien.

Toen Georgine afgelopen zondag ons belde dat Fabiano was overleden wisten we waarom Fabiano voor het eerst zo lachte. Hij wilde ons vertellen dat hij naar een betere plek ging naar de Hemel waar hij voor altijd gezond zal zijn.

Het is erg verdrietig voor oma en zijn moeder Fabiano te missen. Ook zijn de familie relaties zo ingewikkeld. Fabiano's vader heeft geen contact meer met haar. En ook haar tweede man is afwezig. Hij is in vier maanden niet thuis geweest en stuurt sinds een maand geen geld meer naar hen toe.

We zagen de finaciele nood van Fabiano's moeder en oma, de begrafeins kosten zijn duur maar ook de huur van het huis, het eten. Het is altijd zo moeilijk voor ons als team waar we moeten instappen en wat voor bedrag je moet geven. De nood is zo groot en wat moet je geven? Het is nooit genoeg om in alles te voorzien. Ik was er erg bezorgd over en wist niet goed wat te doen. Zondag hebben we gebeden dat God wilde voorzien voor moeder en oma.

Maandag ochtend ging ik met een best bezwaard hart naar mijn kantoor. Maar lopend in het kantoor lag de oplossing al helemaal voor mij klaar. Een van onze crew members was naar huis gegaan en had het geld wat ze over had aan ons gegeven. Het was het bedarg wat we dachten te geven en daar lag het klaar. We konden het me een blij hart aan oma geven en ze was zo dankbaar voor de hulp die we gaven.

God is goed en trouw zelfs in de moeilijke omstandigheden van mensen. Hij is het die hen door dit lijden heen draagt. Wetende dat er altijd hoop is in Hem. Hij is het anker en de rots waar deze mensen op kunnen staan. In de meest moeilijke omstandigheden is hij nabij.

Bedankt voor het lezen.

Een goed weekend voor iedereen.

Liefs Yfke

Gelukkig Nieuwjaar

De kerst is al weer voorbij nog een week en dan zijn we 2016!!!

Dit jaar was mijn vierde kerst hier op het schip. En om eerlijk te zijn vind ik de moeilijkste tijd van het jaar om op het schip te zijn. Ik mis de lichtjes gezelligheid en vooral mijn familie het allermeest met deze dagen.

Het schip is bijna helemaal leeg en voor een week zijn de operatie kamers gesloten.

Op kerstavond ben ik samen met Murielle mijn vertaalster naar haar kerk geweest. Het was in een katholieke kerk en het hele kerstverhaal werd door kinderen uitgebeeld. Het was zo bijzonder om het kerstverhaal te zien in zo'n ver land en het verhaal is hetzelfde.

Malagasy mensen kunnen prachtig zingen, uit volle borst hebben we aan het einde Gloria in Excelsios Deo gezongen. Mooi om mee te kunnen maken.

Op het moment bezoek ik nog steeds zo'n tien patienten waarvan er vier behoorlijk ziek zijn. Met ons team hebben we koekjes gebakken en bij de patienten langs gebracht.

Twee patienten kregen een extra kado'tje.

Therese en haar dochters wonen anderhalf uur van het schip. Het regen seizoen start hier bijna. Therese woont in een bamboe hutje en heeft een dak van bladeren. Als het dak nieuw is blijft ze droog en zit ze veilig in haar huis. Haar dak zaten veel gaten in en het was oud. We hebben haar blij kunnen maken met een nieuw dak, ze was erg dankbaar daarvoor.

Een andere patient die we dagelijks bezoeken vroeg ons om een nieuw matras. Zij is erg ziek en wekelijks zien we haar achteruit gaan. Haar matras was zo dun, dat ze eigenlijk alleen de planken voelde van haar bed. Voor haar hebben we een nieuw matras kunnen kopen. Ze was zo blij en heeft met de kerst zo heerlijk kunnen slapen.

Het team heeft met de kerst vrij gehad en volgende week hebben we een korte week van vier dagen.

De tijd gaat snel en het operatie schema is al bijna helemaal vol. Nog vijf maanden en dan vertrekt het schip voorlopig uit Madagascar. Het volgende land waar we naar toe gaan is Benin.

Voor de dagwerkers is het best moeilijk dat het cship vertrekt voor bijna twee jaar hadden ze een maandelijks vast inkomen. Wanneer het schip vertrekt moeten zij weer om zien naar wat nieuws.

Maar God is goed en kent iedere dagwerker hier op het schip.

God is ook goed voor Murielle. Murielle haar droom was om te gaan studeren voor maatschappelijk werker. Maar omdat haar ouders niet genoeg geld hadden heeft ze haar studie aan haar jongere zusje gegeven. Dat was een heel offer voor haar. Murielle is een harde werker en wil altijd graag wat doen voor haar medemens.

Heb veel met haar gebeden ook voor haar toekomst. Heb haar vaak bemoedigd dat God haar kent en een plan voor haar leven heeft.

Twee weken geleden was er een van onze crew die op het hart kreeg een vierjarige studie voor Murielle te betalen. Ook zal er iemand zijn die al haar woon en andere voorzieningen zal betalen.

Murielle haar droom komt uit!! God heeft haar trouw gezien en beloond haar met al het goede wat Hij heeft.

In februari gaat ze ons team verlaten en gaat ze aan haar eigen toekomst bouwen. Ik ga haar erg missen. Maar ben zo trots dat ze dit mag gaan doen.

Bedankt voor al jullie bemoedigingen en berichtjes en finaciele steun. Zonder jullie zou ik dit niet kunnen doen.

Gezegend Nieuwjaar.

Liefs van Yfke

Thankfullness

Dear all,

This week is the sixth week that I am here in Madagascar. It is so special to be here and to know the culture and people of Madagascar.

It was the last week that I was together with my interpreter Muriëlle. Next Sunday, Heidi will come from Salt Lake City to join our team. She is palliative nurse in America. It will be her first time that she will be in Africa.

Sometimes it is quite difficult to explain to people what we are really doing in the community and with the patients we see. It is not only the disease that the patients have to deal with but also their daily life they need to live in.

The poverty they have to face here every day. The belief that is so mixed with ancestor worship and worship of other gods. The prostitution that is so visible in the streets.

By seeing all these things it is sometimes quite lonely when you in the evening are back on the ship back and try to tell your story what you experienced that day. It is sometimes so overwhelming and how to bring it over to your crew members?

This week I have learned to expect it not from men but to continue to see to the Lord and expect all things from Him. He does so many things to be thankful for and to see that He is always there in our often difficult visits to people's homes. He gives so many good moments in a day to be thankful for and so I want to share with you ten things that I am grateful for.

1. For my interpreter Muriëlle without her I cannot communicate with my patients she is so valuable to me.

2. For the land rover we are every day driving through heavy traffic and big size puddles when it rains. And we have never made a mistake or got stuck.

3. For my patients that I visit every day it is so nice to encourage people and to stand beside them in the most difficult time of their lives.

4. For stroopwafels that we can buy on the ship with a delicious cup of tea ?

5. For you my supporters who follow me and pray for me and want to help in my finances.

6. For good internet connection that I can skype and whats app with home what a privilege.

7. Malagasy chicken really so good.

8. The Dutch Mercy Ships office in the Netherlands and for the EO team that gives attention to Mercy Ships in the Netherlands.

9. For the vvf women who heal here and celebrate that they are better. Some have leaked urine for years by complications with the birth of their children. Here they can receive healing from surgery.

10. For my fiancé Daniel coming week we are together for two years and am so happy to celebrate that with him?

Dankbaar zijn

Lieve Lezers,

Deze week is de zesde week dat ik hier in Madagaskar ben. Het is zo bijzonder hier te zijn en de cultuur en mensen van Madagaskar steeds beter te leren kennen.

Afgelopen week was de laatste week dat ik samen met Muriëlle mijn vertaalster op stap was. Komende zondag komt Heidi uit Salt Lake City ons team versterken. Zij is palliatief verpleegkundige in Amerika. Het zal voor haar eerste keer zijn dat ze in Afrika zal zijn. Ze zal eerst wel moeten wennen aan de armoede die we hier zien.

Soms is het best moeilijk aan mensen uit te leggen wat we nu werkelijk doen bij de mensen. Het is niet alleen de ziekte die de mensen hebben waar ze aan gaan overlijden maar ook het dagelijks leven wat de mensen leven.

De armoede die ze hier iedere dag voor staan. Het geloof dat zo vermengd is met voor ouder verering en aanbidden van andere goden. De prostitutie die zo zichtbaar is op de straat.

Door al deze dingen te zien is het soms best eenzaam als je s ‘avonds op het schip terug en probeert je verhaal te vertellen wat je die dag beleefd hebt. Het is soms zo overweldigend en hoe breng je dat over naar je crew members?

Deze week heb ik wel geleerd om het niet van mensen te verwachten maar op de Heer te blijven zien en het van Hem te verwachten. Hij geeft zoveel dingen om dankbaar voor te zijn en te zien dat Hij er altijd is bij onze vaak moeilijke bezoeken bij de mensen thuis. Hij geeft zoveel goede momenten op een dag en daarom wil ik graag tien dingen met jullie delen waar ik dankbaar voor ben.

1. Voor mijn vertaalster Muriëlle zonder haar kan ik niet communiceren met mijn patiënten zij is zo waardevol voor mij.
2. Voor de landrover waar we iedere dag in rijden door het drukke verkeer en grootte plassen als het regent door heen rijden. En dat we nog nooit een ongeluk hebben gemaakt of vast zijn geraakt.
3. Voor mijn patiënten die ik iedere dag mag bezoeken omdat het zo mooi is mensen te bemoedigen en naast hen te kunnen staan in de moeilijkste tijd van hun leven.
4. Voor stroopwafels die we kunnen kopen op het schip heerlijk met een bakje thee
   
5. Voor jullie mijn supporters die mij volgen en voor mij bidden en financieel bij willen staan.
6. Voor goede internet verbinding dat ik kan skypen en whats appen met thuis wat een voorrecht.
7. Voor Malagasy kip echt zo lekker.
8. Voor het Nederlandse Mercy Ships kantoor in Nederland en voor het EO team dat aandacht geeft voor Mercy Ships in Nederland.
9. Voor de vvf vrouwen die hier genezen en vieren dat ze beter zijn. Sommigen hebben jaren urine gelekt door complicaties bij de geboorte van hun kinderen. Hier mogen ze door een operatie genezing ontvangen.
10. Voor Daniel mijn verloofde komende week zijn we twee jaar bij elkaar en ben zo blij dat te vieren
    

Madagascar

Lieve allemaal,

Wat vliegt de tijd voorbij. Vandaag ben ik al weer vijf weken in Madagascar. En ben ik weer druk aan het werk met de palliatieve zorg.

De zomer was goed. De maanden juni, juli en augustus was ik Nederland. Waar ik weer aan het werk kon bij mijn lieve collega's van de Buurtzorg. En ik ook veel familie en vrienden kon bezoeken.

Het was een spannede tijd ook. Omdat ik nog steeds niet zeker wist of Daniel naar Nederland kon komen of niet. In augustus kregen ik en Daniel te horen dat het visum nu wel was goed gekeurd. En in augustus is hij drie weken in Nederland geweest.

We hebben echt genoten van deze tijd samen en familie en vrienden te ontmoeten, en Nederland een klein beetje te ontdekken. Het was Daniels eerste keer in Nederland.

Samen zijn we weer terug gereisd naar het schip. Een lange reis..... maar we waren blij ook weer in deze community warm welkom te worden ontvangen.

In september ben ik weer begonnen met werken voor de palliative zorg de maand september en oktober ben ik alleen op pad met mijn vertaalster. Maar eind deze maand komt mijn niuwe collega Heidi ons team versterken. Afgelopen vrijdag hebben we haar even geskyped. Het lijkt een leuke collega en zie er naar uit haar te verwelkomen.

Van afgelopen jaar hebben we 6 patienten die nog leven. Drie van hem hebben intesieve zorg nodig. Sommigen bezoek ik dagelijks anderen twee keer in de week.

De screening is dit jaar over het hele eiland Madagascar en we moeten onze patienten nu meer krijgen van de locale instanties. We hebben wel een paar mensen via de screening ontmoet die wachten op de biopsy en daarna een negatieve uitslag hebben. Mijn taak is om met deze mensen te spreken waarom het schip niet kan helpen en dat de ziekte die ze hebben erstig is. Heel wat uurtjes gaan er in zitten relatie te bouwen en ondanks het verdrietige nieuws mensen moed in te spreken en hun te versterken in hun geloof.

Daniel is bezig met werken op het deck, schilderen, containers opladen en uitladen, onderhoud van het schip. Dit weekend is hij de waterman. Hij zorgt dan voor schoon water op het schip zodat we allemaal 2 minuten kunnen douchen.

Afgelopen week was er een griep epidomie op het schip. Meer dan 20% van de crew lag ziek op bed. Het is voor het eerst sinds ik op het schip ben dat er zoveel mensen ziek tegelijk zijn. De dokters hebben het druk gehad om de mensen weer beter te maken.

Het is heerlijk om het weekend vrij te zijn. En om even te ontspannen.

Iedereen een fijn weekend.

Liefs Yfke